December 2015, de feestdagen komen in zicht. Ik kwam uit een turbulente periode waarin ik afscheid nam van een bepaald leven en koos voor een nieuw. Ik was 23, had mijn eerste echte job en binnenin mij groeide nieuw leven.
Liever gisteren dan vandaag
September 2015 gebeurt het ontdenkbare. Een nieuwe relatie komt op mijn pad, en dan nog wel met mijn allerbeste vriend. Van het begin af aan maak ik hem duidelijk dat ik héél graag kindjes wil, eigenlijk liever gisteren dan vandaag. Hij twijfelt geen seconde en zegt 'ja'.
Twee maand later is het zo ver en hebben we een positieve test in handen. De toekomst wankelt wat want eigenlijk weten we helemaal nog niet waar we gaan wonen en hoe het verder moet. We weten wel dat we in de zomer een kindje mogen verwelkomen en kijken hier heel erg naar uit.
De alternatieve route
Nadat we de eerste hobbels - extreme vermoeidheid en misselijkheid in combinatie met een emotionele rollercoaster - hebben overwonnen, wordt het tijd om vooruit te kijken. Ik voel dat ik dit met beide handen wil aannemen. We schrijven ons in voor een cursus over bevallen bij de vroedvrouwenpraktijk. Angst voor de bevalling voel ik niet, integendeel. En deze cursus sterkt me daar ook in.
Ik voel dat ik het 'anders' wil doen. Ik wil verder kunnen kijken dan mijn neus lang is en begin mijn zoektocht. Eerst gooi ik 'wasbare luiers' op tafel, waarop Bram even twijfelt (om achteraf te zeggen dat het de beste beslissing ooit was). Uiteindelijk komt ook 'thuis bevallen' bovendrijven. We gaan op zoektocht en dat blijkt 'gewoon te kunnen'!
In stuit
Op 30 weken komt er toch een stresske... Elsa ligt 'niet goed', ze ligt in stuit. Op deze manier komt onze gewenste thuisbevalling in gedrang. De gynaecoloog wil graag de datum voor de keizersnede vastleggen, iets wat ik vriendelijk weiger. Terug op zoek naar alternatieven dan maar. Dichtbij Brugge is op dat moment 1 gynaecoloog gekend die natuurlijke stuitbevallingen ondersteunt. Ik maak meteen een afspraak in het ziekenhuis waar de gyn werkt. Daar krijgen we een echo om de ligging te bepalen en een afspraak om dichterbij de uitgerekende datum nog een echo te doen.
Van de vroedvrouwen krijg ik de 'spinning babies' oefeningen mee naar huis. Op een dag in juli ga ik er voor: een hele dag achtereenvolgend op handen en knieën door het huis, met kussens onder de poep in de zetel, ondersteboven vanuit de zetel hangend. Wanneer ik 's avonds in de zetel lig, voel ik opeens vanalles. De beweging in mijn buik is zo heftig dat ik er misselijk van wordt en wanneer ik kijk, kan ik mijn dochter zién draaien. Yes!
De volgende echo in het andere ziekenhuis bevestigt: Elsa is gedraaid. Laat die thuisbevalling maar komen!
The waiting game
In augustus begint het wachten. Rationeel gezien weet ik héél goed dat de kans groot is dat ik over de uitgerekende datum ga, maar ik gok dat ik 5 augustus al ga bevallen (haha!). Die datum passeert er gebeurt just niks. We vullen de dagen met wandelingetjes en ijsjes, en de nachten pik ik vanalles mee wat de Olympische Spelen me biedt: van synchroonzwemmen tot judo.
De weken passeren.. Op woensdag 17/8 voel ik op weg naar de controle bij de vroedvrouwen wel al wat beweging. Zou het dan toch? De vroedvrouw bevestigt dat er wel al wat opening is. Nu verder wachten wanneer het echt in gang schiet....
Reactie plaatsen
Reacties